Η περήφανη Μοναστηριώτισσα, η εμβληματική Θεσσαλονικιά, η υποδειγματική και παραδειγματική Δασκάλα, η αναντικατάστατη Βιολέτα Σμυρνιού – Παπαθανασίου – το κορυφαίο και τιμημένο Μέλος του Συνδέσμου Μοναστηριωτών και των Πέριξ Θεσσαλονίκης «Η Καρτερία», υπήρξε μια ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, μια άοκνη και ακάματη Πατριώτισσα πρώτης γραμμής, ήταν η ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ της εποχής μας….
Σας παραθέτω ένα ποίημα μου που έγραψα για την κυρία Βιολέτα Παπαθανασίου:
Η Θράκη είναι αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνισμού δια μέσου των αιώνων. Η αρχαία Θράκη εκτεινόταν από το Αιγαίο ως το Δούναβη και από τον Εύξεινο Πόντο έως τα όρια της Μακεδονίας. Ως πρώτοι κάτοικοί της φέρονται διάφορα Ελληνικά (Πελασγικά) φύλα όπως Ήδωνες, Δίοι, Οδρύσαι, Κίκονες, Γέτες κ.α. τα οποία αποτέλεσαν έναν από τους αρχαιότερους λαούς της Ευρώπης. Τον 7ο αιώνα π.Χ. οι Έλληνες αποίκισαν το Αιγαίο, τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο. Στα παράλια της Θρακικής γης ιδρύθηκαν και άκμασαν σημαντικές ιωνικές αποικίες: Μαρώνεια, Άβδηρα, Βυζάντιο, Αγχίαλος, Απολλωνία, Μεσημβρία, Οδησσός.
Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, ουκ ολίγες φορές, μας γεννάται το ερώτημα: «γιατί δεν υπάρχει ένας άξιος ηγέτης, ένας εθνάρχης, με όλα τα ανάλογα προσόντα, να αναδείξει, να αναστήσει και πάλι την Ελλάδα μας;»
Ταυτόχρονα, ένα φοβερό- οικτρό φαινόμενο, λαμβάνει χώρα στην Πατρίδα μας. Δεν είναι άλλο από το φαινόμενο των εκτρώσεων. Σύμφωνα με τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης πραγματοποιούνται 300.000 αμβλώσεις στην Ελλάδα κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια των οποίων δολοφονούνται, ως ανεπιθύμητα, βρέφη- άνθρωποι χωρίς να έχουν προλάβει να δουν το φως του ήλιου.
Ο Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος θεωρείται ο «Πρώτος Μακεδονομάχος», αφού είναι ο πρώτος που διέσωσε την Ελληνικότητα της Μακεδονίας από την βουλγαροσλαβική απειλή. (Μάνος Ν. Χατζηδάκης, Ιστορικός Ερευνητής- Συγγραφέας)
Ο Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος θεωρείται ο «Πρώτος Μακεδονομάχος», αφού είναι ο πρώτος που διέσωσε την Ελληνικότητα της Μακεδονίας από την βουλγαροσλαβική απειλή. (Μάνος Ν. Χατζηδάκης, Ιστορικός Ερευνητής- Συγγραφέας)
Ο αυτοκράτωρ Βασίλειος Β΄, ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, γεννήθηκε το 958 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν πρωτότοκος γιος του αυτοκράτορος της Ρωμανίας Ρωμανού Β΄[1] και της αυτοκράτειρας Θεοφανούς[2]. Ο πατέρας του απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 963 και εκείνος εστέφθη Συναυτοκράτωρ μαζί με τον μικρότερο αδελφό του, τον Κωνσταντίνο. Λόγω του γεγονότος ότι ήτο ακόμη ανήλικος, επιτροπεύθηκε από τον Νικηφόρο Φωκά[3] και μετά τον θάνατο του τελευταίου, από τον Ιωάννη Τσιμισκή[4].
Ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς γεννήθηκε στην Καππαδοκία, ως γιός του Βάρδα Φωκά[1] το 919. Το 955, διορίσθηκε δομέστικος[2] της Ανατολής από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο[3]. Ο Νικηφόρος είχε νυμφευθεί σε νεαρή ηλικία τη Στεφανώ, με την οποία απέκτησε ένα αγόρι, τον Βάρδα Φωκά. Μητέρα και γιος όμως πέθαναν νωρίς.
Ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς γεννήθηκε στην Καππαδοκία, ως γιός του Βάρδα Φωκά[1] το 919. Το 955, διορίσθηκε δομέστικος[2] της Ανατολής από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο[3]. Ο Νικηφόρος είχε νυμφευθεί σε νεαρή ηλικία τη Στεφανώ, με την οποία απέκτησε ένα αγόρι, τον Βάρδα Φωκά. Μητέρα και γιος όμως πέθαναν νωρίς.
Το έτος 1974 επιτελέσθηκε ένα έγκλημα, μια αδικία που βαραίνει τον νου και την ψυχή όλων των Ελλήνων απανταχού της γης: η εισβολή των Τούρκων στην Ελληνικότατη Κύπρο μας.
Από τα πανάρχαια χρόνια, η Κύπρος υπήρξε Ελληνική, παρ’ όλους τους κατακτητές που πέρασε, από τους Πέρσες, μέχρι και τους Τούρκους. Το 1878, με την συνθήκη του Βερολίνου, παραχωρήθηκε στους Άγγλους. Ωστόσο, οι Έλληνες της Κύπρου δεν έπαυσαν να ποθούν την απελευθέρωση και την Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Γι’ αυτό, την 1η Απριλίου 1955, εξεγέρθηκαν εναντίον των Άγγλων. Η κίνηση αυτή πραγματοποιήθηκε με την έγκριση του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδος, στρατάρχου Αλέξανδρου Παπάγου και υπό την ηγεσία του Συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα – Διγενή, αρχηγού της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.).
Ο Μαυρίκιος Τιβέριος γεννήθηκε στην Αραβησσό της Καππαδοκίας το 539. Ήταν γιός του Έλληνα συγκλητικού Παύλου. Κατετάχθη στον στρατό της Ρωμανίας και ανήλθε στις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας, σε σημείο ώστε να χρισθεί διάδοχος του αυτοκράτορα Τιβερίου Β΄ Κωνσταντίνου.