Το μαρτύριο ενός ήρωα για την Πατρίδα, αποτελεί στιγμή θρήνου και δοκιμασίας για όλο το Έθνος, διότι αυτό είναι που διώκεται στο πρόσωπό του. Παράλληλα, είναι ιερή ώρα, διότι αυτός θυσιάζεται, προσφέρει δηλαδή τον εαυτό του στο βωμό της Πατρίδος και σταδιακά βαδίζει προς την αθανασία. Τέλος, αποτελεί και εθνικό σάλπισμα, που εγείρει την εθνική συνείδηση και καλεί όλους τους Έλληνες σε εγρήγορση.
Το παρακάτω ποίημα αναφέρεται στα συναισθήματα των Ελλήνων, απέναντι στους μαρτυρούντες ομοεθνείς τους, τους οποίους συμπονούν με τον τρόπο τους. Η θλίψη τους αυτή, όμως, αντί να σβήσει το Εθνικό τους φρόνημα, το αναζωπυρώνει, καθώς μετατρέπεται σε αγανάκτηση κατά των πολεμίων- ανθελλήνων, και ισχυροποιεί την τάση για μίμηση των ηρώων αυτών, από τους οποίους κάποιοι εμπνέονται και όλοι μαζί εξυψώνουν το Έθνος.
Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, ουκ ολίγες φορές, μας γεννάται το ερώτημα: «γιατί δεν υπάρχει ένας άξιος ηγέτης, ένας εθνάρχης, με όλα τα ανάλογα προσόντα, να αναδείξει, να αναστήσει και πάλι την Ελλάδα μας;»
Ταυτόχρονα, ένα φοβερό- οικτρό φαινόμενο, λαμβάνει χώρα στην Πατρίδα μας. Δεν είναι άλλο από το φαινόμενο των εκτρώσεων. Σύμφωνα με τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης πραγματοποιούνται 300.000 αμβλώσεις στην Ελλάδα κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια των οποίων δολοφονούνται, ως ανεπιθύμητα, βρέφη- άνθρωποι χωρίς να έχουν προλάβει να δουν το φως του ήλιου.
Η απόφαση να θυσιασθεί κάποιος για το Έθνος – να γίνει δηλαδή Εθνομάρτυρας – δεν είναι καθόλου εύκολη. Απαιτεί πολύ καλή πνευματική κατάσταση, προκειμένου να μην προδώσει τα ιδανικά του και, χάριν αυτών, να είναι αποφασισμένος να θυσιάσει τα πάντα. Υπήρξαν περιπτώσεις Εθνομαρτύρων, που θυσιάστηκαν, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους άλλους Έλληνες. Πολλές φορές, και το μαρτύριό τους φάνταζε τόσο σκληρό, τόσο αδιαπέραστο, ώστε να μην έχουν οι άλλοι το σθένος να τους συμπαρασταθούν. Γι’ αυτό, στάθηκαν μόνοι τους, εμπρός στον θάνατο. Παρ΄ όλα αυτά, κατόρθωσαν με την βοήθεια του Θεού να πέσουν ηρωικά.
Το παρακάτω ποίημα αφορά μία τέτοια περίπτωση Εθνομάρτυρος. Δεν αναφέρεται το όνομά του, ο χρόνος και ο ακριβής τόπος, όπου βρέθηκε, καθώς δεν έχουν και σημασία εμπρός στο μήνυμα, που το ποίημα αυτό φέρει.
Υπήρξαν στιγμές, που η Ελλάδα μας, βρέθηκε σε κίνδυνο και όλα φάνταζαν δυσοίωνα. Σε αυτές τις στιγμές, πάντα εμφανίζονταν γενναίοι και αγνοί Έλληνες, που φλογιζόταν η ψυχή τους από τις αιώνιες αξίες του Ελληνισμού: το Χριστό[1] και την Ελλάδα. Υπερασπίστηκαν ανιδιοτελώς την Πατρίδα[2] και αντιστάθηκαν δίχως φόβο στους εχθρούς της. Δεν υπολόγισαν τίποτε. Ούτε τα εγκόσμια, ούτε καν τον εαυτό τους.
Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού αποτελούν μια προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζει ότι κυβερνά τον κόσμο. Λέω νομίζει, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται την εμπιστοσύνη του απλού λαού διατελώντας ξένα, για την Ορθοδοξία και το Έθνος μας, συμφέροντα.
Το παρακάτω ποίημα αποτελεί μια (ελεύθερη) ποιητική προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζουν ότι κυβερνούν τον κόσμο. Λέω νομίζουν, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται την εμπιστοσύνη του απλού λαού διατελώντας ξένα, για την Ορθοδοξία και το Έθνος μας, συμφέροντα.
Εθνάρχης είναι ο ηγέτης, ο ΕΝΑΣ, αυτός που οδηγεί το ΕΘΝΟΣ με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και με βάση τα ιδανικά της ΠΙΣΤΕΩΣ[1] και της ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Φροντίζει[2], με τον ίδιο ζήλο και αυταπάρνηση, όχι μόνο τους Έλληνες που ζουν μέσα στα όρια του Ελληνικού κράτους, αλλά και τους απόδημους και τους αλύτρωτους.
